پای پرانتزی تقریباً در همه بچه ها به درجات مختلف وجود دارد بطوریکه اگر بچه زیر ۱۸ ماه پای پرانتزی نداشته باشد تا حدودی غیر طبیعی است. به این وضعیت ژنووارومهم میگویند.

 در طول رشد زانو چگونه تغییر میکند؟

 پرانتزی بودن پای نوزاد در بدو تولد به علت شکل قرار گرفتن وی در شکم مادر است. این وضعیت با رشد بچه کمتر شده بطوریکه در سن ۱۸ ماهگی پاهای بچه تقزیباً مستقیم میشوند. بعد از آن بتدریج انحراف برعکس میشود یعنی پاها به سمت بیرون متمایل میشوند بطوریکه وقتی زانو ها را به هم میچسبانیم مچ پاها از هم قدری فاصله میگیرد.

 شکل اندام های تحتانی در این سنین به شکل حرف ایکس انگلیسی درمیاید. این وضعیت در سنین ۴-۳ سالگی به حداکثر میرسد و در سنین ۶ سالگی اندام های تحتانی شروع به صاف شدن کرده و بتدریج شکل اندام های یک فرد بالغ را به خود میگیرند. این شکل طبیعی، زاویه حدود ۷ درجه بین امتداد استخوان ران و ساق است بطوریکه ساق نسبت به ران کمی به سمت خارج منحرف میشود. در این وضعیت وقتی فرد در حالت ایستاده مچ پاها را جفت میکند فاصله ای بین زانو ها قرار ندارد.

پای پرانتزی گاهی بدنبال بیماری های خاص ایجاد میشود ولی گاهی پای پرانتزی بعلت یک بیماری و یک اختلال ایجاد میشود. بیماری بلانت Blount disease یکی از این بیماریها است که کودکان نوپا را مبتلا میکند و موجب میشود رشد ساق در قسمت های بالای درشت نی دچار اختلال شود. در این بیماری حتی در سه سالگی هم پرانتزی شدن پا بهتر نشده بلکه پیشرفت میکند.

گاهی پای پرانتزی در کودکان نوپا به علت بیماری های متابولیکی مثل راشیتیسم ایجاد میشود. این بیماری معمولاً به علت کمبود ویتامین D در غذا ایجاد میشود. البته علت راشیتیسم گاهی عدم توانایی بدن در جذب و یا سوخت و ساز ویتامین D است.

علل دیگر پرانتزی بودن زانو در بچه ها عبارتند از:

 آسیب صفحات رشد اطراف مفصل زانو بدنبال شکستگی و یا عفونت

استئوژنز ایمپرفکتا

دیسپلازی استخوانی

مشکلات بافت های نرم و بخصوص رباط های اطراف زانو