مخروط انتهایی (به انگلیسی: Conus terminalis یا Conus medullaris)، قسمت پایانی تنه طناب نخاعی بوده که به دلیل شکل مخروطی به این نام خوانده می‌شود.

طناب نخاعی در سطح اولین (L1) یا دومین مهره کمری(L2) خاتمه می‌یابد. به مخروط انتهایی، مخروط نخاعی نیز گفته می‌شود. از برجستگی کمری به پایین، طناب نخاعی باریک شده و ناحیه مخروط انتهایی که حاوی قطعات خاجی نخاع است، ایجاد می‌گرددقطعات خاجی (ساکرال) طناب نخاعی از S1 تا S5 نامگذاری می‌شوند

نشانگان مخروط انتهایی به (به انگلیسی: Conus medullaris syndrome) بیانگر مجموعه علایمی است که به علت آسیب انتهایی ترین قسمت تنه نخاع به نام مخروط انتهایی ایجاد می‌گردد. بخش پایانی تنه نخاع، حاوی قطعات خاجی (ساکرال) است

نخاع از قسمت پایینی بصل النخاع در سطح نخستین مهره گردنی بنام اطلس آغاز می‌شود و بین مهره اول و دوم کمری پایان می‌یابددر برخی از کتاب‌های کالبدشناسی اعصاب، سطح قسمت مخروط انتهایی (بخش پایانی نخاع) نسبت به مهره‌های کمری، ممکن است تا حدی با یکدیگر تفاوت داشته باشند.در فرد بالغ، انتهای تحتانی نخاع در سطح مهره L۱ یا L۲ و گاهی حتی L۳ است .

برخی از عواملی که ممکن است باعث ایجاد سندرم مخروط انتهایی گردند عبارتند از:

فتق دیسک بین مهره‌ای در سطح مهره اول و دوم کمری

آسیب‌های شریانی

ضایعه مهره‌ای در سطح مهره اول

در آسیب مخروط انتهایی(Conus terminalis)بیمار ترکیبی از نمودهای مرکزی(علایم نورون حرکتی فوقانی) و محیطی (علایم نورون حرکتی تحتانی) را نشان می‌دهد که ممکن

است تنها نشانه مرکزی، وجود علامت بابنسکی و نشانه‌های محیطی به صورت عدم رفلکس (آرفلکسی) و فلج شل پاها باشد

به طور کلی، ضایعه در ناحیه مخروط انتهایی ممکن است با علایم ذیل همراه باشد:

فلج مثانه

راست‌ روده

مشکلات جنسی (ضعف و ناتوانی جنسی)

ضعف یا فلج حرکتی پاها