ضایعه عمده در پیچ خوردگی مچ پا آسیب لیگامان های مچ پا است. لیگامان های مچ پا در دو طرف مفصل قرار داشته و مفصل را محکم و سرجای خود نگه میدارند.

لیگامان های مچ پا اجازه میدهند تا استخوان های دو طرف مفصل فقط در جهت های خاصی حرکت کنند و مانع از حرکت و جابجایی استخوان ها در جهات دیگر میشود.

لیگامان ها یا رباط ها بافتهای محکم ولی قابل انعطافی هستند که در موقع حرکت مفصل در جهات خاصی کش میایند و با برگشت وضعیت مفصل به حالت اولیه دوباره به طول اول خود برمیگردند. وقتی که استخوان های دو طرف مفصل در جهاتی که اجازه حرکت ندارند بیش از حد جابجا شوند ممکن است لیگامان ها تحمل نیروهای وارده را نداشته و پاره شوند. مکانیسم اصلی پیچ خوردن یا رگ به رگ شدن مچ پا هم همین است.

مهمترین لیگامان های مچ پا در قسمت داخلی و خارجی آن قرار دارند. آسیب لیگامان های مچ پا در قسمت خارجی بر اثر انحراف شدید مچ پا به سمت داخل بوجود میاید.

این آسیب بسیار شایع تر از آسیب لیگامان های مچ پا در قسمت داخلی مچ پا است که بر اثر منحرف شدن و چرخش پا به سمت خارج ایجاد میشود.

برحسب شدت آسیب لیگامان های مچ پا، رگ به رگ شدن مچ پا را به سه درجه تقسیم میکنند.

انواع پیچ خوردگی:

۱- پیچ خوردگی های خارجی : در حرکت چرخشی پا به سمت خارج به طوری که کف پا به سمت داخل قرار گیرد رخ می دهد و در آن قسمت خارجی مچ پا صدمه می بیند .

۲- پیچ خوردگی های داخلی : در حرکت چرخشی پا به سمت داخل به طوری که کف پا به سمت خارج قرارگیرد رخ می دهد و در آن قسمت داخل مچ پا صدمه می بیند .

۳- پیچ خوردگی های بالای مچ پا : که منظور پارگی رباط بین درشت نی و نازک نی در انتهای تحتانی آنها است که اغلب با درد جلوی مچ پا تظاهر پیدا می کند.